Για εμάς κύριε? Για εσάς Γ2
Τι να γράψω για εσάς? αφού τα είπαμε...
-Για τους άλλους γιατί γράψατε?
Έλα ντε...γιατί γράψαμε?
-Να γράψετε και για εμάς
Αναστασία μου, θα γράψω..Δεν πρόλαβα εχθές (πως να πεις όχι σε παιδικά μάτια?)
Να γράψω αλλά συγγραφέας δεν είμαι . Να το ξέρετε.
-Το ξέρουμε.
Καλά τότε.
...Να σας αφιερώσω ένα τραγούδι?
-Ποιό?
-Τα ήσυχα βράδυα της Πρωτοψάλτη . Το ξέρετε?
-όχι
-να σας πω τους στίχους? Όσους θυμάμαι
-Εντάξει
- Πάμε
-Ακόμη κι αν φύγεις για το γύρο του κόσμου
θάσαι πάντα δικός μου ,θα μαστε πάντα μαζί
και δεν θα μου λείπεις γιατί θάναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου,που θα σ΄ακολουθεί
Τα ήσυχα βράδυα η Αθήνα θα λάμπει
σα μεγάλο καράβι
που θα σαι μέσα και εσύ
και δεν θα σου λείπω γιατί θαναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου που θα σ΄ακολουθεί
Τα ήσυχα βράδυα , θα περνάει φωτισμένο,
της ζωής μου το τραίνο , που θασαι μέσα και συ.
-Τι σχέση έχει αυτό κύριε?Αυτό μιλάει για χωρισμούς.
-Μόνο?
-κάτι λέει και για ένα καράβι , μια ψυχή που τραγουδάει , μια έρημο , και μια φωνή.
Ωραία. καλά πάμε.
-Νένα ?
ναι
-ποιό νάναι το καράβι?
-Ο Τιτανικός κύριε? πετάγεται ο Βαλεντίνος
-Σιγά τον άντρα λένε οι Μαρίες
-Βασιλάκη κατέβασε το χέρι σου θα μου βγάλεις κανένα μάτι. (ψήλωσες κιόλας)
Η Νένα έχει τον λόγο. Νένα?
-Η ζωή μας κύριε.
-Η ζωή Νένα
Και η ψυχή που τραγουδάει? Κορίνα?
-Η ψυχή μας κύριε.
Σωστά Κορίνα. και να σας πω....λένε όλες οι ψυχές χαρούμενα τραγούδια?
-Όχι κύριε
Σωστά Πηνελόπη. Γιατί όμως?
-Γιατί πολλές φορές ο κόσμος μοιάζει με έρημο.
-μπράβο Παύλο.
Και η φωνή?
-Ποιά αυτή που θα μας ακολουθεί?
-Ναι
-Άμα είναι η αγριοφωνάρα σας κύριε.... λέει ο Κοτσιφάκος
-κοτσιφάκε...θα ανοίξουν δόντια κ.λ.π.
Και η φωνή? ξαναρωτάω.
-Θοδωρή λέγε..
-τι να πω κύριε? εμένα όλο το μαλλί μου χαλάγατε .....
-κωστή? Παύλο?
-Δυσκολεύεστε? Αφου δεν διαβάζετε
-Αυτό είναι κύριε ή μήπως ότι δεν ακούσαμε τίποτα?Λέει η Στέλλα
-Ωραία λοιπόν....Θα κάνετε λίγη ησυχία να ακούσετε?
-Θα κάνουμε
-Να μοιράζεστε
-Τι?
-Τα πάντα. Ό.τι μοιράζεσαι εκείνο κατέχεις και εκείνο ζεις.
-Γιατί , εσείς τι μοιραστήκατε μαζί μας?
-Να πω την αλήθεια?
-Ναι
-Λίγα πράγματα.
-Γιατί?
-Δεν ξέρω...Αλήθεια δεν ξέρω, αλλά προσπαθώ τώρα.
-Για προσπαθήστε
-.....
-Εγώ φταίω. οι ανασφάλειές μου, ο εγωισμός μου. Να ζητήσω συγνώμη?
Συγνώμη λοιπόν φίλοι μου και φίλες μου για εκείνες τις φορές που δεν σας κατάλαβα. Για τότε που σας επιβλήθηκα με τις φωνές μου , για τα μαθήματα που έγιναν βαρετά , για τις φορές που σας πρόσβαλα. για αυτά που είπα και αυτά που δεν είπα ..... και σας ευχαριστώ για τις στιγμές που μοιραστήκαμε , τότε που με διορθώσατε , τότε που με τα βλέματά σας με επιτιμήσατε, ή τότε που ένα αναψοκοκκίνισμα στο πρόσωπο σας μου έδειξε τον θυμό σας για κάτι άστοχο που είχα πει.
-να σας συγχαρώ όλους για την ποιότητα σας ,τα συναισθήματα σας , την υπομονή σας. Να σας πω ότι ελπίζω σε εσάς ,και ότι είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε το δρόμο σας. Και να ζητήσω αυτά τα λόγια μου να είναι η δική μου φωνή που θα θυμάστε. Σας αγαπώ πολύ.
-Τώρα μας τα λέτε καλύτερα κύριε. Τι άλλο?
-Να ζήσετε σαν τα ψηλά βουνά και να είστε πάντα ευτυχισμένοι
-Ν α διαβάζετε
-Τώρα τα χαλάσαμε
-να αγαπάτε τους ανθρώπους
-Αυτό εντάξει.
-να προσέχετε.
-Θα προσέχουμε
-Να μας θυμάστε και να μας θεωρείτε φίλους σας.
-ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΚΥΡΙΕ. ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΦΑΤΕ ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ.
-μα δεν τέλειωσα.............. Στην ευχή του Θεού να πάτε
Τέλος
