Αντρέϊ Ταρκόφσκι

Στο κινηματογραφικό έργο «Αντρέϊ Ρουμπλιώφ» που γύρισε ο Αντρέϊ Ταρκόφσκι το 1966, παρουσιάζει τον ονομαστό ρώσο αγιογράφο του 15ου αιώνα, Αντρέϊ Ρουμπλιώφ, να αντιδρά στην κτηνωδία της εποχής του με τους πολέμους, τις λεηλασίες και τα βασανιστήρια με ένα τάμα σιωπής και απάρνησης της τέχνης του. Η σιωπή του, που είναι μια θέση, ένας υπόκωφος θρήνος, θα σταματήσει όταν ένας μικρός χύτης καμπανών, ταπεινός και αυτός δημιουργός, θα του ξαναδώσει την πίστη του στην τέχνη και τη δημιουργία.
Τελικά η βία δεν πρέπει και δε μπορεί να σταματήσει μια από τις πιο αυθεντικές εκφράσεις της αγάπης, τη δημιουργία. Ο σκηνοθέτης γράφει στο βιβλίο του «Σμιλεύοντας το χρόνο», Αθήνα 1987, σελ. 286, τα εξής: «Ο καλόγερος ο Ρουμπλιώφ, κοιτούσε τον κόσμο με απροστάτευτο, παιδικό βλέμμα και κήρυσσε την αγάπη, την καλοσύνη και τη μη βίαιη αντίσταση στο κακό. Και μολονότι η μοίρα τον οδήγησε να δει τις πιο βάναυσες, τις πιο σαρωτικές μορφές της βίας που εξουσίαζε τον κόσμο και τον οδήγησε στην απογοήτευση, στο τέλος επέστρεψε στην ίδια την αλήθεια, ανακάλυψε πάλι για τον εαυτό του την αξία της ανθρώπινης καλοσύνης, της άδολης αγάπης, που δεν λογαριάζει το κόστος – του μόνου δώρου που μπορούν να προσφέρουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλο».